قسمت هایی از متن کتاب بابا گوریو

1.بابا گوریو پیرمرد کمابیش شصت و نه ساله، در سال ۱۸۱۳

پس از ترک کار و فعالیت در خانه خانم ووکر گوشه گرفته بود.

2.چه کسی می تواند بگوید دیدن کدام یک از این دو دهشتناک تر

است، دل های خشکیده یا جمجمه های تهی شده؟

3.افرادی هم هستند که مزدور صفت به دنیا آمده اند و هیچ خوبی

ای در حق دوستان و نزدیکان شان نمی کنند، چون این وظیفه

شان است؛ در حالی که با خدمت به غریبه ها خودستایی شان

ارضا می شود: هر چقدر کانون عواطف شان به ایشان نزدیک تر باشد

کم تر محبت می کنند؛ هر چقدر دورتر باشد علاقه و توجه بیشتری نشان می دهند.

4.ما زن ها هیچ وقت چیزی را که هیچ کس نخواهدش نمی خواهیم.

5.چیزی به اسم اصول اخلاقی وجود ندارد، هرچه هست رویداد است؛

قانون وجود ندارد، هرچه هست شرایط است: انسان برتر با رویدادها و

شرایط کنار می آید و آن ها را هدایت می کند.

6.همه ملت ها آزادی را مثل بت می پرستند؛ اما در همه دنیا کو یک ملت آزاد؟

7.چه چیزی زیباتر از این که نظر به زندگی ات بیندازی و ببینی کوچک ترین

لکه ای به دامنش ننشسته.

8.شاید عشق چیزی نباشد جز قدردانی از خوشی.

9.خدایی هست و حتما دنیای بهتری برای ما خلق کرده، وگرنه این دنیای

خاکی معنایی ندارد.

10.کمال زن در مادر بودن است. زنی که مادر نباشد موجود ناقصی است

11.زندگی آدم خسیس عبارت از به کار گرفتن دائمی قدرت در جهت منافع شخصی می باشد. او فقط متکی به دو اصل سودجویی و نفس پرستی است.

12.یکی از امتیازات پاریس . این شهر خوب در این است که بدون کمترین جلب توجه دیگران . می توان در این شهر متولد شد . زندگی کرد و به جهان دیگر رفت.