نامه به کودکی که هرگز زاده نشد

کتاب نامه‌ به کودکی که هرگز زاده نشد را می‌توان به نوعی بهترین

کتاب اوریانا فالاچی نامید. این کتاب با زاویه‌ی دید اول شخص و در قالب

نامه‌ای از طرف یک زن جوان که گویا خود نویسنده است، خطاب به جنینی

که در شکم خود دارد، نوشته شده تا فرزند نازاده‌اش را از مشکلات دنیا و

بی‌رحمی‌های آن آگاه سازد.

نامه‌ به کودکی که هرگز زاده نشد (Letter To A Child Never Born) فریادی

است از خشم نسبت به آنچه بر سر بشر آمده است، در عین حال از عشق

مادر شدن نیز می‌گوید. کتاب کوچکی که از نخستین سطر تا انتها سرشار

از احساس شادی، ترس، مهربانی، یأس، خشم، امید، افسردگی و اضطراب است.

شاید بحث اصلی اوریانا فالاچی (Oriana Fallaci) در این کتاب سقط

جنین باشد، اما به طور کلی تمام دیدگاه‌های موجود درباره‌ی زن را توجیه

می‌کند. نویسنده به سوالات ذهنی‌اش، که هر انسانی و مخصوصا هر

زنی ممکن است در طول عمرش بارها از خود بپرسد، پرداخته است

همچون فرزند به دنیا آوردن، شیوه‌ی زندگی، چگونه زیستن، زن یا مرد بودن،

عدالت، عشق و…