اعتراف

«اعتراف» نام رمانی از نویسنده آمریکایی، کالین هوور است. او در ۱۱ سپتامبر سال ۱۹۷۹ به دنیا آمده و تحصیلاتش را در رشته‌ی علوم اجتماعی به پایان رسانیده است و اکنون به‌عنوان یک مدرس فعالیت می‌کند. هوور یازدهمین رمانش، «اعتراف» را در سال ۲۰۱۵ نوشت که علاوه بر قرارگرفتن در لیست پرفروش‌ترین‌های نیویورک‌تایمز، توانست جایزه‌ی بهترین کتاب از نگاه خوانندگان «گود ریدز» را نیز به‌دست آورد، از اوایل سال ۲۰۱۷ نیز سریالی از روی این رمان عاشقانه با بازی «کتی لکرک» و «رایان کوپر» ساخته شده‌است. زبان این نویسنده ساده و پر از توصیفات است که در ترکیب با نحوه‌ی نگارش خاص و استفاده از زبان رسمی و محاوره درکنار هم، چنین نوشته‌های دلنشینی را می‌سازد و بیشتر کارهایش در سبک «واقع گرایی» و ژانر «عاشقانه» قرار می‌گیرند. او نویسنده‌ای است که مدرن می‌نویسد و در هیاهوی این مدرنیته، ارتباطات عاطفی بین انسان‌ها را با نگارشی خاص به تصویر می‌کشد. خانم «اوبرن رید» که تمام زندگی‌اش برنامه‌ریزی شده و بر اساس حساب و کتاب است برای به دست آوردن یک موقعیت شغلی وارد استودیوی دالاس می‌شود. صاحب این استودیو آقای خوش‌تیپی به نام «اوون جنتری» است. اوبرن به هیچ عنوان قصد ندارد که دلباخته‌ی این آقا شود، آن هم مردی با یک گذشته‌ی مرموز! او تلاش می‌کند که اوون را نادیده بگیرد اما در نهایت شکست می‌خورد. حالا این راز اوون است که رابطه‌ی آن‌ها را تهدید می‌کند و تنها امید اوون این است که با یک اعتراف خودش را نجات دهد: به همه‌ی نقاشی‌ها نگاه می‌کنم و متوجه می‌شوم که کنار هر نقاشی یک اعتراف قرار دارد. با تعجب می‌پرسم: «همه‌ی این اعتراف‌ها از انسان‌های واقعی است؟ همه را می‌شناسی؟» سرش را تکان می‌دهد و به سمت در می‌رود. «تمام آن‌ها متعلق به افراد ناشناسی هستند که اعترافات خود را از شکاف در داخل می‌اندازند و من با الهام گرفتن از آن‌ها نقاشی می‌کشم.» به سمت نقاشی بعدی می‌روم. بدون آن‌که نقاشی را نگاه کنم اعتراف را می‌خوانم. هیچوقت اجازه نمیدهم کسی مرا بدون آرایش ببیند، از روزی میترسم که بمیرم و به هنگام تشییع جنازه چهرهام بدون آرایش باشد البته یقین دارم که سوزانده میشوم زیرا لغزشهای زیادی داشتهام و مطمئنم که بعد از مرگم نیز دامنگیرم میشوند.